Tworzymy przestrzenie trójwymiarowe, zbudowane w programie do grafiki 3D. Mogą one symulować prawdziwe otoczenie, otoczenie wymyślone lub abstrakcyjne. Można symulować zjawiska atmosferyczne (wiatr, opady, mgły itp). VR daje możliwość interakcji z elementami sceny zaprogramowanymi w tym celu (obiekty, przyciski itp.). Możemy podnosić przedmioty, symulować fizykę — np. grawitacja, wyzwalać zależności (np. ruszenie klamką pozwala otworzyć drzwi), dodawać do nich dodatkowe informacje, np. dotknięcie elementu pokazuje opis tego elementu lub lektora, zmianę wyglądu, itp.
Rozpiętość artystyczna jest w zasadzie nieskończona, od hiperrealizmu, przez realizm przez kreację artystyczną (np. scena czarno-biała, symulującą zrobioną farbami olejnymi, akwarelami, plasteliną lub w kamieniu itd. aż do abstrakcji (wizualizacji nieprzedstawiających nic znanego) i surrealizmu (łączącego wszystko w jedną całość).
W VR scena zawsze jest trójwymiarowa choćby ze względu na to, że możemy oglądać scenę w każdym możliwym kierunku, czasem także przemieszczać się.
Jednak nie musi być wymodelowana w trójwymiarze, może być poukładana w trójwymiarowej scenie (np. tzw. 2,5D). Efekty oraz interakcja mogą być podobne do sceny trójwymiarowej, jednak scena taka nie wymaga modelowania trójwymiarowego tylko korzysta z elementów dwuwymiarowych ustawionych na trójwymiarowej scenie. Efekty specjalne mogą być podobne.
VR może być także „dwuwymiarowy” ze względu na technikę wykonania — dwuwymiarowa, płaska grafika / ilustracja / animacja którą można oglądać w dowolnym kierunku (sferyczne zdjęcie / grafika / animacja / film).
Oczywiście, możliwa jest hybryda wszystkich powyższych technik.
Continue Reading